Daar staan we dan, in ons nieuwe huis. Of liever gezegd: ons hoogbejaarde huis uit pakweg 1630. De meneer van Erfgoed Leiden die we hebben uitgenodigd om de historische kenmerken te komen beoordelen, wordt per etage enthousiaster. Restanten van kruisvensters! Getrokken glas! Een balklaag met spreidsel! Dubbele schouwraveling!

Terwijl hij druk aantekeningen en foto’s maakt, leggen wij besmuikt een hand tegen het vochtige enkel glas en proberen we de kille tocht te negeren die via de kromgetrokken voordeur vrijelijk de gang instroomt. De cv-ketel heeft het recentelijk begeven en het is december, dus best wel fris.

Dat van die cv-ketel is trouwens niet per se slecht nieuws. We hebben namelijk bedacht dat we straks in een gasloos huis willen wonen, en dan is een overleden cv-ketel een goede stok achter de deur om snel naar alternatieven te zoeken. We zullen de wereld eens even laten zien wat er allemaal kan.

Een huis uit 1630 duurzaam verwarmen? In gedachten horen we al bulderend gelach losbarsten  (“Van het gas af met een huis als dit? Wat dacht u nou zelf, mevrouwtje?”), maar de installateur die met ons door het huis loopt ziet geen problemen. Een triple solar PVT-systeem met 2 PVT-warmtepompen en een thermische (zout)batterij voor het tapwater, natuurlijk. Vloerverwarming met magnesietvloer en her en der een convector, al of niet met ventilator. We kijken weifelend naar de 19^e-eeuwse vloerdelen. Moet dáár een systeem onder komen?

Eerst isoleren natuurlijk. Overal isoleren. Nog een geluk dat in 2018 het dak is ingepakt in een dik pak gelige PIR-platen, die ordinair tegen de eikenhouten balken afsteken. Maar de rest wordt nog best wel een dingetje. Het huis heeft nauwelijks muur, maar wel veel ramen. Stokoude, authentieke, historische ramen. Geen sprake van dat je daar zomaar dubbel glas in zou mogen zetten. Sterker nog: dat kán niet eens met zulke dunne sponningen. Stolkerglas dan? Enkel glas met coating? Gelamineerd? Vacuümglas? Of achterzetramen? We hebben geen idee, maar voor alles is hoe dan ook een vergunning nodig van monumentenzorg.

Daar hebben we dan gelukkig een architect voor, die ons gaat helpen met een plan, een vergunningaanvraag, onderhandelingen met Erfgoed Leiden en ja, ook met subsidies. Dat gaat allemaal nog wel even duren, dus ik heb vast drie dikke wollen truien gekocht. Tweedehands uiteraard. We houden het wel een beetje duurzaam hè?