Lastig, zo’n lui elektrolyt

Goed, we willen dus van het gas af met ons stokoude, nauwelijks geïsoleerde huis. We maken meteen een voortvarende, zij het onverwachte start: de installateur verbiedt ons per direct de prehistorische geiser in de badkamer te gebruiken. We vinden zelf dat we best met de deur open kunnen douchen om een wisse dood door koolmonoxidevergiftiging te voorkomen, maar voor we het weten is de geiser al naar de stort verdwenen en staat er een forse, witmetalen doos naast de douche: een zoutwaterbatterij. Ik heb nog nooit van een zoutwaterbatterij gehoord, maar lees dat zo’n ding milieuvriendelijk wordt geproduceerd, veilig en onderhoudsarm is en lang mee gaat. Dat klinkt goed!

De praktijk valt niet mee. De badkamer is een arctisch hol, opgetrokken uit een granito vloer en asbesthoudende tegelwanden. Ik wil er geen minuut langer blijven dan strikt noodzakelijk en de zoutbatterij versterkt dat: douchen is een race tegen de klok geworden, want tegen de tijd dat je bent ingezeept, loopt de temperatuur van het water al onverbiddelijk terug. Na het douchen (en geloof me, je wilt douchen na een dagje gipsplaten lostrekken met een koevoet) komen we onderkoeld terug in het achterhuis, waar we voorlopig onze intrek hebben genomen. Dat elektrolyt moet echt veel beter zijn best doen, is mijn conclusie.

Nu is die zoutbatterij een tijdelijke oplossing, tot de Grote Verbouwing begint, dus ik ben bereid wat ontberingen voor lief te nemen. Maar hoe zit het straks, wanneer – dat is althans het plan – twee zoutbatterijen, gevoed door PVT-panelen, permanent moeten gaan zorgen voor het warme tapwater? De website Wattisduurzaam is kritisch over de zoutbatterij, maar vooral omdat die niet zou werken als seizoensopslag. Ik hoef echter geen seizoensopslag, ik wil gewoon warm kunnen douchen. En langer dan 3 minuten. Note to self: meer onderzoek doen.

Ondertussen heeft de cv-ketel (2003) in het achterhuis een stevige onderhoudsbeurt gekregen. De monteur laat grijnzend de foto’s op zijn mobiel zien: ruim twee decennia stof en vuil hebben zich opgehoopt aan de binnenkant. Na een flinke schoonmaakbeurt en een nieuw drukvat start het systeem weer reutelend op. Oké, het is gas. Maar het wordt warm. En dankzij de interessante luchtstromen die tussen de vide en de begane grond ontstaan, is de was aan het wasrek in een mum droog.