Ik weet niet hoe het met jou zit, maar Knauf Supafil Cavity Wall 034 minerale glaswol HR++ stond niet op mijn verlanglijstje. Toch heb ik er sinds vorige week héél veel van; al mijn spouwmuren vol. Voor 1.600 euro een donsjas voor mijn huis met, zo belooft de offerte, een terugverdientijd van 3 à 4 jaar. Geen subsidie, want de gemeente waar ik woon heeft bedacht dat de subsidiepot dicht blijft voor individuele woningbezitters tot er een ‘samenhangend pakket maatregelen is gerealiseerd’.
Een samenhangend pakket maatregelen, dat klinkt als iets waar ambtenaren best lang over kunnen doen. Dus ik besloot dat niet af te wachten maar mijn spaarpot te legen en een bedrijf te bellen. Wie isoleert in maart, weet tenslotte zeker dat hij er warm bij zit voor de eerste najaarsstormen opsteken.
Nederland Isoleert, het bedrijf dat ik had ingeschakeld om het spul naar binnen te blazen, moest vijf (5!) keer terugkomen om de zaak te regelen (gereedschap vergeten/huis toch iets groter dan verwacht/hé, is dit asbest?/nee mevrouw, het wordt al donker). En toen nog een zesde keer omdat ze, vermoed ik, hadden gezien dat nog niet álle hortensia’s in de voortuin waren vertrapt en ze graag grondig werk leveren.
Waarom vertel ik dit? Omdat ik als voorzitter van een bewonersgroep voor verduurzaming altijd heel hard roep dat het wel meevalt, met die energietransitie in je eigen huis. Veel geld? Ach joh, je verdient het toch terug. Veel tijd? Een avondje offertes doorspitten en je bent klaar. Veel gedoe? Maar je krijgt er zó veel wooncomfort voor terug.
Ik vind dat ook allemaal oprecht. Rationeel gezien dan. Maar ik voel het niet zo. Er bestaan vast een hoop mensen die het ontspannend vinden, dingen doen met je huis. Lekker isolatiewaardes berekenen. Even de (afnemende) energierekeningen van de afgelopen 10 jaar erbij pakken. Elke dag de opbrengst van je zonnepanelen checken op de app. Bijhouden of je minder verbruikt dan de buren. Maar ik hoor daar niet bij. Ik vind mijn huis verduurzamen diep in mijn hart een hoop gedoe.
En ik doe het toch. De zonnepanelen, de groene energieleverancier, het HR++ glas, de zuinige koelkast en de kruipruimte-isolatie. Tegen heug en meug. Want het moet gewoon, mensen. We ontkomen er niet aan. En hoe sneller je begint, des te eerder ben je klaar.
De volgende stap wordt een warmtepomp, denk ik. Of een zonneboiler. Of zal ik toch een ondergrondse warmte-opslag gaan graven met mijn buren? Ik denk dat ik nog even wacht tot ik de vertrapte hortensia’s weer vergeten ben. Gelukkig werkt het bij milieumaatregelen aan je huis net als bij een bevalling: je vergeet dat het pijn deed.
Naschrift: Wanneer de laatste man verdwenen is en het stof is neergedaald, constateren we dat er toch nog een muurtje vergeten is. Dit keer rukt het crisisteam van NL Isoleert uit dat 6 uur nodig heeft om alle fouten te herstellen. De volgende werkdag belt de klantmanager. Hij belooft beterschap en een bos bloemen. Nu maar hopen dat het hortensia’s worden.